Ma-kalemin Sesi

"Çocuklarımız bizim ne tam aynımız ne de tam aynamızdır" Aile, toplumun yapı taşıdır dedik fakat o taşı kaldırıp yerine kalbimizi koyamadık. Sevgiyle öremediğimiz duvarlar gün geçtikçe boyalarını dökmeye, dökülmeye ve yıkılmaya başladı. Dinin, kültürün, medeniyetin, örf ve adetlerin kuşatıcı üstünlüğü sonucu doğru bir aile profili ortaya çıkartmaya çalışmamız gerekiyor. Ancak bu konuda pek de başarılı sayılmadığımız gibi çokca eksiğimizin olduğunu söylemeden edemeyiz. Bu eksiklikler, aile içi kuvvetin sarsılmasına ve bağların kopmasına; çocukların geleceğe hazırlanması konusunda büyük problemlerin yaşanmasına sebep oluyor.  Öncelikle sorun-lu aile başlığıyle giriş yapmak istedim. Çünkü ailelere sorduğumuzda , sorunsuz olduklarını ve hatta bütün suçun başkalrına ait olduğunu söylerler. Yaşanan bir problem karşısında toplumun aile profili açısından % 2'lik kısmı sadece kendi yapısını sorgularken, % 98'lik kısım suçun karşı tarafta olduğunu söyleyebiliyor.(Tahmini

Teknoloji ve telekomünikasyon, geçmişten günümüze oldukça hızlı ve etkili sıçramalar yaparak adından söz ettirmeye devam ediyor. Fakat insanoğlu, bu sıçrayışa ayak uydurmak yerine tam tersi istikamette ilerliyor: Tüketici çılgınlığının yaşandığı ve hunharca harcamaların yapıldığı günümüz dünyasında aklın kullanımının sınırlandırıldığını görüyoruz. Satın alınan cep telefonlarının veya akıllı cihazların, kullanımları konusunda amaçlarının dışına çıkıldığına şahit oluyoruz. Firmaların sürekli güncelleme yaparak cep telefonlarının yavaşlamasına sebep olmasına rağmen tüketici, sadece en yeni modeli alma çabasında oluyor.  Peki tüketicinin teknolojiyle kurduğu bağ ne durumda diye soracak olursak: Tüketicilerin çoğunluğu aklını, akıllı diye isimlendirdiği aletlere yükleyip, akıllarını kullanmamaya başladı. Düşünme fiilini sonraya bırakıp kendi ürettiği teknolojinin, kendisinin yerine düşünmesini istiyor gibi davranıyor.Evet, teknolojinin sağladığı tüketicinin hayatını kolaylaştıran s

Her şey değişir, sen de değişirsin inan! Hayatı ısrarlarla değil, mısralarla an. Kitap kokusu, çiçek kokusu, toprak kokusu, Yüreği ürpertir yüreklerin korkusu. Dinmedi bu yalnızlık ve karanlık, İnmedi yaş göz bebeklerine ılık. Kapandı pencereler, çekildi perdeler. Zaman hoşa çalmadı. Neredeler?       Ufukta süzülen bulutlar mı zalim? Deme gönle değmemiş duaya amin! Ufuklarda buğulu bakışlar bekler seni. Bulutlar mı daha ıslak, yoksa gözlerin mi? Dudaklar titrek ve kahvende acı bir hatıra, Yazabildiklerinle varsın bir dizi satıra. Ulaşamadığın dal meyveye küsmüş, Gözlerinde beliren acı kalbindeki süsmüş. Hakk-ı arayan kalp toza toprağa bürünmüş, Ahlakını sırtına alıp yedi düvelden sürülmüş. Mahkeme-i Kübra'da derin bir bekleyiş... Azabı çetin, mizanda hafifletmek zor iş. Allah'a yakarışındır bu sahne senin. Ölümsüz değil, ölümlüdür bedenin.